Το τριπλό σοκ των Ευρωπαίων αγροτών...

 

Γιατί οι αγρότες κατακλύζουν κατά χιλιάδες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις; Γιατί εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί αγρότες πλημμύρισαν το Βερολίνο, απαιτώντας την παραίτηση Σολτς; Γιατί οι Γάλλοι αγρότες συγκρούστηκαν με τα σιδηρόφρακτα ΜΑΤ;

Και γιατί αγρότες από τουλάχιστον πέντε χώρες της Ε.Ε. πήραν τον δρόμο για τις Βρυξέλλες, παρατάσσοντας τα τρακτέρ τους στους δρόμους... προς την καρδιά της Ευρώπης; Μήπως πάθανε... Ελλάδα, όπου τα αγροτικά μπλόκα στις εθνικές οδούς χλευάζονται ως συνδικαλιστική εθιμοτυπία κάθε χειμώνα;


Μπορεί οι Ελληνες αγρότες να έχουν διαφορετική ατζέντα αιτημάτων από αυτήν των Ολλανδών ή των Βέλγων αγροτών και να προτάσσουν ζητήματα κόστους παραγωγής, την ώρα που οι συνάδελφοί τους στη Γερμανία αντιτίθενται στην περικοπή των επιδοτήσεων και στους περιορισμούς της καλλιεργήσιμης γης, ωστόσο σε αυτή την πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα αγροτική «εξέγερση» υπάρχει κοινό έδαφος.


Οι περίπου 10 εκατομμύρια αγρότες και κτηνοτρόφοι της Ε.Ε. -και οι πολύ περισσότεροι που απασχολούνται στις μικρές και μεγάλες μονάδες τους- είναι αντιμέτωποι εδώ και δυο χρόνια με ένα τριπλό σοκ.


Πρώτα, με τη μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής που πυροδοτήθηκε από την ενεργειακή κρίση, ενισχύθηκε από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και πέρασε στις τιμές των πρώτων υλών και των ζωοτροφών.


Επειτα, με τη ριζική μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που άλλαξε τους όρους κατανομής των ενισχύσεων -ύψους 387 δισ. ευρώ για την περίοδο 2021-2027- στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. και στους τελικούς αποδέκτες, αγρότες και κτηνοτρόφους.


Το τρίτο σοκ ήλθε από τη σύνδεση της ευρωπαϊκής ΚΑΠ με την απόφαση της ηγεσίας της Ε.Ε. να επισπεύσει την πράσινη μετάβαση παντού. Πράγμα που σημαίνει για τους αγρότες υποχρεωτικές αγραναπαύσεις καλλιεργήσιμης γης ή οριστικό περιορισμό των εκτάσεων που καλλιεργούν, στο όνομα της αποκατάστασης της φύσης.


Το ερώτημα που θέτουν, εμμέσως, οι Ευρωπαίοι αγρότες είναι σαφές: ναι, αλλά ποιος πληρώνει το κόστος του «πρασινίσματος» της γεωργίας; Προς το παρόν, το πληρώνουν οι ίδιοι οι αγρότες, αλλά και οι καταναλωτές που βλέπουν το κόστος της διατροφής να εκτοξεύεται.


Η ηγεσία της Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις των 27 χωρών προκάλεσαν μιαν αχρείαστη, τεχνητή αντίθεση του αγροτικού κόσμου στην υπαρκτή ανάγκη για φιλικότερες προς το περιβάλλον καλλιεργητικές πρακτικές. Τώρα, θερίζουν τις θύελλες των ανέμων που έσπειραν. Και στις θύελλες αυτές περιλαμβάνεται η πριμοδότηση της Ακροδεξιάς, που με περισσή άνεση «υιοθετεί» πολιτικά την οργή της ευρωπαϊκής αγροτιάς...


efsyn.gr